Zaterdag
Aan allen,
Zaterdag de dag van vertrek. We hebben de zaterdagmorgen gebruikt voor het inpakken. Ik heb die morgen ook gebruikt om alle foto's voor Jan Willem en Sonette op hun PC te zetten. Verder hebben we die dag rustig aan gedaan. We hebben 's middags nog gezamenlijk de lunch gebruikt. En om een uur of 15.00 uur zijn we met z'n allen richting vliegveld van Johannesburg vertrokken. Dat ging allemaal redelijk snel en voorspoedig en rond 16.00 uur waren we op het vliegveld. Joos, Marian, Jobert, Jan Willem, Sonette en Milan zijn nog meegelopen tot het inchecken maar toen hebben we afscheid genomen. We hebben ze nogmaals bedankt voor de hele fijne tijd in Zuid Afrika en dit was beslist niet de laatste keer dat we hier zouden komen. En andersom waren zij natuurllijk van harte welkom in Nederland. We gingen daarna snel door de douane. Er werden zo hier en daar nog wat souvenirs gekocht. We hebben nog even wat gedronken en zijn toen naar de gate gegaan. We zijn ingestapt. Ferdi, Marinde, Margreet en Bert zaten dicht bij elkaar. MaarJordi zat alleen. Nou ja alleen hij zat weer bij een blonde Zuid Afrikaanse. Marian en Maartje zaten een heel stuk verder en die hebben we de hele vliegreis niet gezien. Eigenlijk verliep de reis erg voorspoedig. Tussenlanding in Zurich moest weer even snel maar er werd netjes op ons gewacht. En we kwamen mooi op tijd zondagmorgen 10 januari 2010 op Schiphol aan. Ook de bagage kwam redelijk snel en daarna konden we naar Lang Parkeren. Ik in mijn trui in de kou (nul graden) naar de auto. Ik had een foto genomen van de parkeerplaats. Die kon ik dus prima vinden. Ik naar buiten gereden en betaald en de auto neergezet bij de bushalte. Alles ingepakt en ja hoor. De auto startte niet. Toen maar de ANWB gebeld. En die zou binnen een uur komen. Na een kwartierjte opnieuw de auto gestart en toen deed deze het wel. We hebben wel netjes de ANWB gebeld. En toen konden we met een uurtje vertraging richting Maasdijk gaan. Daar kwamen we rond een uur of 11.00 uur aan. Het einde van een heel boeiende en imposante reis was achter de rug.
Vrijdag
Aan allen,
De volgende dag gaan we met twee auto's naar Pretoria. Dat stond in ieder geval nog op het verlanglijstje van Marian. Marian komt om 10.00 uur aan met een auto bij het huis van Jan Willem en Sonette. We gaan met twee auto's. We rijden in een uurtje naar Pretoria. We rijden allereerst naar het Voortrekkersmonument. Om nu te zeggen dat dit duidelijk staat aangegeven. We krijgen eerst nog een onbedoelde sightseeing door een deel van Pretoria. Dan komen we bij het Voortrekkersmonument aan. Ik besluit om niet mee te gaan maar rond te lopen in de tuin die ligt aan de voet van het Voortrekkersmonument en ik wil ook een bezoek brengen aan het museum dat beneden aan de voet ligt. Daar hadden we de vorige keer geen tijd voor. Een uur later zouden we weer beneden bij de parkeerplaats zijn. Tijdens mijn wandeling in de tuinen zag ik erg mooie vogels en erg mooie bloemen maar ik had deze keer mijn fototoestel niet bij me. Jammer maar goed het kan niet altijd feest zijn. Ik ben vervolgens naar het Erfeniscentrum gegaan. Ik was erg onder de indruk van de tentoonstelling aldaar. Het bouwde eigenliljk voort op het Apartheidsmuseum maar het gaf vooral een beeld vanuit de Afrikaners (zowel blank als zwart). Het gaf naar mijn idee een goed beeld van de geschiedenis van de Sud Afrikaners in de 20e eeuw en in de laatste 10 jaar van de 21ste eeuw op fraaie manier voorzien van allerlei multimediale effecten. Ik was na een uurtje weer aanwezig onderaan de parkeerplaats maar nog geen anderen. Ik zag boven wel een groepje staan maar ja wie ontbraken er. Margreet en Marian. Nou dan wist ik wel hoe laat het was. Margreet wil altijd zeer gedetailleerd kijken in musea. Dus dat zou nog wel even duren. En ja het duurde wel een half uur langer dan afgesproken. Ik had even de neiging om mijn mond te houden over het museum maar ik vond het zo mooi dat ik het ook aan de andere heb aanbevolen. We zijn toen eerst wat gaan drinken in het restaurant. Dat duurde opnieuw ernstig lang maar goed we hadden ook even de tijd om bij te komen. Daarna zijn we met z'n allen naar het Erfenismuseum gegaan. Ik heb daar toen een DVD met een overzicht van de tentoonstelling Afrikaners in de 20ste eeuw gekocht. Iedereen vond het heel indrukwekkend. We zijn vervolgens naar de Parlementsgebouwen gereden en hebben even door de tuinen gelopen. Ik ben met Milan langs de souvenirstentjes gelopen. Dat was een hachelijke ondernemening maar hij richtte zich meer op mij dan op de stalletjes. Terug bij de auto probeerde iemand me nog met een aardig smoes geld te ontfutselen maar dat lukte uiteindelijk niet. Daarna zijn we terug gegaan naar Johannesburg. We hadden die middag nog even tijd om naar Cees Duif te gaan. We zijn in dit geval Jordi, Margreet en ik. Cees was nu wel thuis en zijn vrouw lag in bed omdat ze gevallen was. We zijn een uurtje op bezoek geweest en het was een heel bijzondere gebeurtenis. Cees is niet zo'n prater maar als hij over zijn reizen begint dan is hij niet meer te stuiten. Erg boeiend. Ik heb nog een paar laatste foto's gemaakt en toen hebben we ons klaar gemaakt voor de avond. Die avond zouden we met z'n allen uit eten gaan in restaurant de Carnivoor. Joos, Marian, Jobert. Hij was weer terug, Jan Willem, Sonette, Pieter Wouda en zijn vrouw en zoon en van onze kant Marian, Maartje, Jordi, Marinde, Ferdi, Margreet en ik. Bij de Carnivoor is het motto rustig aan beginnen want dan krijg je de mindere soorten vlees en eerst later krijg je de betere stukken vlees. Bovendien staat er een vlaggetje op tafel en als je dat vlaggetje (Zuid Afrikaanse vlag0 omgooit dan stoppen ze even met het vlees. Dus om 19.30 uur stapten we het restaurant de Carnivoor binnen. Een heel bijzonder ambiance proefde je al direct bij het binnen komen. Men had er alle moeite voor gedaan om dit restaurant Afrikaans in te richten. En natuurlijk stonden er een groot aantal mannen met grote spiezen met daaraan verschillende vleessoorten. We kregen eerst een voorafje maar toen kon het feest beginnen. Als die mannen vlees uitdeelden dan kwamen ze bij iedereen met een lange spies langs en sneden dan het vlees eraf. Nou we begonnen eenvoudig met worstjes, daarna hadden we stukjes varkensvlees maar al heel snel hadden we een stukje koedoe op ons bord. Even lataer kwamen ze al met zebra. Dat was volgens mij het lekkerste. Er kwamen nog steeds meer soorten vlees. We legden het vlaggetje neer maar ze hielden zich zelf niet echt aan de regels. We moesten echt nadrukkelijk zeggen dat ze moesten stoppen want anders hadden ze gewoon door gegaan. We kregen nog een stukje krokodil (niet zo bijzonder), een stukje giraffe en nog tal van heerlijke vleessoorten. Na een uur zaten we allemaal echt al erg vol en hebben we het een en ander even laten zakken. Toen hebben een paar enthousiastelingen nog een keer de zebra laten komen maar toen konden we echt geen puf meer zeggen. Maar het was wel heerlijk en bijzonder. Er zijn maar twee zulke restaurants in Afrika. Een in Johannesburg en een in Nairobi (Kenya). We kregen daarna nog een toetje. De rekening werd door ons betaald als een bedankje voor alle goede zorgen die ze in de afgelopen weken voor ons hadden gehad. Iedereen ging moe maar voldaan terug naar huis. Nog even napraten op de stoep en toen snel naar bed. Want de volgende dag zouden we (helaas) vertrekken.
Donderdag
Aan allen,
We staan vroeg op en we kunnen inderdaad om 06.10 uur vertrekken richting Durban. Ik rij als eerste. Ik zou de eerste 150 km rijden en Jordi de tweede 150 km. Dat wordt uiteindelijk 200 km omdat er weinig stopplaatsen en dus ook weinig benzinestations maar goed we hadden de avond van tevoren al getankt. Dat was dus het probleem niet. We zaten om een uur of 9.00 uur aan ons ontbijt. Een hamburger met patat maar er was niemand die klaagde. Jordi nam de auto over en we arriveerden al om 10.00 uur bij Budget Tours. We hadden ons al voor bereid op een lange overdracht maar dat viel eigenlijk reuze mee. Het was binnen 5 minuten gepiept. Wij dus vrolijk naar binnen om onze koffers al heel vroeg in te checken. Toen we echter bij de incheckbalie kwamen kwam Jordi er achter dat hij zijn fototoestel kwijt was. Afschuwelijk balen natuurlijk. Al zijn foto's van St. Lucia kwijt. Gelukkig had hij de foto's van het Paul Krugerpark op mijn laptop gezet. Goed nagedacht waarr hij het fototoestel kwijt geraakt kon zijn. Maar het kwam maar niet boven. Nou ja dan maar terug naar Budget Tours. Vragen of het misschien in de auto lag. De man die de auto in ontvangst had genomen die was er nog wel maar de auto was wel weg. Deze was naar de stad gebracht. De man twijfelde niet en zei tegen Jordi dat hij moest instappen en ze zouden de auto achterna gaan. Goed daar zaten we dan met z'n vieren en Jordi weg naar de stad met de vraag of het fototoestel uberhaupt wel in onze huurauto zat. Het duurde en het duurde maar. Maar na een half uur kwam de auto terug en stapte Jordi lachend uit. Het fototoestel lag inderdaad in de auto onder de bestuurderstoel. Een pak van Jordi's hart maar natuurlijk ook van ons. Ik heb de man gauw 100 ZAR gegeven. Hij was helemaal in de wolken, Anders wij wel. We konden nu wel inchecken. We waren overigens nog steeds op tijd. We hebben nog even moeten wachten bij de gate maar daarna kon de terugvlucht naar Johannesburg beginnen. Het vliegtuig was erg leeg zodat iedereen bij een raampje kon zitten. Er was veel meer te zien dan de vorige keer. We vertrokken rond 12.00 uur en om 13.00 uur landen we al in Johannesburg. Daar verliep alles ook heel vlotjes en bij de uitgang stonden Marian en Maartje ons 'erg bruin' al op te wachten. Zij waren iets eerder terug gekomen uit de Kaap en hadden een klein uurtje moeten wachten. De chauffeur stond ook al te wachten op het vliegveld. We konden dus snel onze spullen in het busje pakken. In drie kwartier reden we naar Joos en Marian. Daar hebben we nog even koffie gedronken en hebben we onze verhalen verteld. Het is er wel erg rustig want ook Jobert is er niet. Dat had wat sociale verplichtingen elders in het land. Even later komt Sonette ons (Marian, Maartje, Margreet en ik) halen en rijden we weer naar 'huis' toe met z'n vieren. Jordi, Ferdi en Marinde blijven achter bij Joos en Marian. We zijn blij als we arriveren bij Jan Willem en Sonette. Ook Milan en Sebastian zijn weer blij om ons te zien. We praten die avond uitgebreid over onze belevenissen in St. Lucia en die van Marian en Maartje in de Kaap. We gaan niet al te laat naar bed want het was toch weer een enerverende dag met veel reizen. Het einde begint al in zicht te komen.
Woensdag
Aan allen,
Deze dag zouden we naar Hluhluwe/Imfolozi Park gaan. We vertrokken om 06.00 uur vanuit de lodge. Vroeg maar niet zo vroeg als in het Paul Kruger Park want voordat we er zouden zijn dan zou het inmiddels wel 7.00 / 7.30 uur zijn. Het was deze dag weer zonnig. En we zagen op weg naar de hoofdweg een cactus in bloei staan. Daar moesten we natuurlijk wel foto's van maken. We moesten nu zo'n 50 km richting St. Lucia rijden en dan moesten we zo'n 30 km het binnenland in gaan om bij de ingang van Hluhluwe/Imfolozik Park te komen. Op het parkeerpark van dit park zagen we een wrattenzwijn lopen maar die was nog redelijk 'tam' voor zover je daarvan kunt spreken. Bij de ingang van het park zagen we ook een bord staan van een olifant die een auto omver duwt en dan in de vorm van een soort waarschuwingsbord. We waren gewaarschuwd. Nu moesten we nog even naar binnen. We hadden onze Wildcards van het Paul Krugerpark en dachten dat we zo door konden rijden. Nu dan hadden we het mooi bij het verkeerde eind. Alles moest uitgebreid en rustig worden geregistreerd en toen we eindelijk door de poort mochten werden we door de hele receptie nagezwaaid. Doen ze dat ook als er een file van 100 auto's staat? We reden het park in en we hadden nog geen kilometer gereden of we zagen een grote groep van wel 100 buffels die rustig de weg overstaken. Wel grappig. Het leek wel of een ervan als een soort verkeersagent optrad. Het duurde wel een half uur voordat ze allemaal voorbij waren. We reden door en toen zagen we in de verte twee neushoorns waarvan er een met een wel hele grote lange hoorn. Achteraf bleek dat typisch te zijn voor dit natuurpark. We reden toen daar en zagen een aantal zebra's van heel dicht bij en later een giraffe. We reden door de bergen en toen zagen we van heel dichtbij een Marshall arend. Wat heel erg opvallend was in dit natuurpark is het prachtige golvende landschap van grote heuvels tot wel kleine bergen. Gigantisch uitgestrekt en heel anders dan in het Paul Krugerpark. We reden uiteindelijk naar de Hilltop Logde van het Hluhluwe park. De naam zegt het al van daaruit hadden we een geweldig uitzicht. Tijd voor een ontbijt. Er vlogen veel roofvogels rond de top van de heuvel en er stond ook een groot bord met alle mogelijke roofvogels en hun vliegbeelden erop. In de verte zagen we heel klein een neushoorn lopen. We vervolgden onze tocht en we gingen nu meer van de grote weg af. Dat leverde bij een riviertje gelijk al wat bijzonders op. We zagen daar een hamerkop (klein soort reiger die vrij zeldzaam is) maar nog meer bijzonder was dat er op eens twee van die hamerkoppen bij elkaar liepen. Vlak naast de weg bij de rivier zagen we wevervogels met hun nesten bezig. En even later zag ik een dominicaner wida. We reden weer verder een kwamen uit op het eind van een pad en moesten daar bij een lus draaien maar daar stond juist een groep giraffen. Die moesten natuurlijk weer op de foto worden gezet. Na verloop van tijd kwamen we weer bij een riviertje en daar zagen we opnieuw een hamerkop (hoezo zeldzaam). Maar nog fraaier was een ijsvogel op een tak vlakbij. Het was de Malachite Kingfisher. Het hield maar niet op met bijzondere vogels. Even later zagen we een Green-backed Heron. Hij liep in het water vlak in de buurt van een kleine krokodil. Die wilde hem verschalken maar de vogel lette wel heel erg goed op. Op een rots zagen we een aantal schildpadden. Heel in de verte zagen we een gier in de bomen zitten maar die zat echt te ver weg om daar een fatsoenlijke foto van te maken. We kwamen een groep zebra's tegen met op hun rug ossepikkers (vogel die insekten bij zoogdieren vooral buffels weghaalt). Bij de groep zebra's liepen ook een paar wrattenzwijnen en even verderop liep een mangoeste. Dieren genoeg dus. We reden weer terug naar Hilltop Lodge om daar de lunch te gebruiken. We waren dus al heel wat uren op pad maar we waren het nog niet zat maar vooral Ferdi wilde wel door blijven gaan. We reden nu van Hilltop richting de uitgang van het park. We reden op een gegeven moment voorbij een auto. Die toeterde maar ja dat gebeurt wel eens meer. We rijden rustig door. Komt die auto die ons net voorbij gereden is weer achter ons aan. Na wat getoeter zien we dat het de auto van Anne en Bram is. Hoe is het mogelijk in zo'n groot park. We wisselen wat ervaringen uit en nemen nu echt afscheid. Zij op weg naar het Paul Kruger Park en wij op weg naar de uitgang. Op een gegeven moment zien we een wrattenzwijn dicht langs de weg lopen. We rijden er met de auto vlak langs maar hij/zij loopt niet weg. Dus een uitgelezen mogelijkheid om foto's te maken. Als we bijna bij de uitgang zijn dan zien we een groep van wel zeven neushoorns die heerlijk aan het baden zijn in de modder en ook een beetje aan het stoeien zijn. Dat levert schitterende plaatjes op. We zijn rond drie uur bij de uitgang. Eigenlijk veel te lang voor zo'n safari maar goed het was ook in dit natuurpark weer een schitterende ervaring. Op de parkeerplaats zien we nu een familie wrattenzwijn met drie jongen. Ik blijf nu wat verder weg. Ze lijken wel tam maar met jongen zijn ook dit soort beesten gevaarlijk. We rijden het natuurpark uit en na 100 meter moeten we stoppen omdat koeien de weg oversteken. Oh ja we zijn weer gewoon terug in Zoeloe land en daar houden ze veel koeien. We rijden naar huis terug en rusten even wat uit en gebruiken dan ons laatste avondmaal in de lodge. Karen vraagt of we de volgende dag nog ontbijt mee willen hebben maar we kiezen ervoor om onderweg uitgebreid ontbijt te nemen. Calvijn komt speciaal afscheid nemen en ook Karen bedanken we uitgebreid. Ze vraagt of we nog een keer terug komen. Ik geef aan dat we het echt heel erg naar ons zin hebben gehad maar dat het niet in de lijn der verwachtingen ligt dat we hier terug zullen komen. We willen dan gewoon weer andere plaatsen zien. Maar het is een plaats om van harte aan te bevelen. Die avond ruimen we alles op en zetten alles al startklaar voor 's morgensvroeg. Het is de bedoeling dat we om 06.00 uur vertrekken. We duiken ons bed in om ons voor te bereiden op de terugreis. Helaas.
Dinsdag
Aan allen,
De dinsdagmorgen gebruikten we eindelijk om eens uit te slapen. We zouden die dag alleen een Zoeloe dorp bezoeken maar voor de rest zouden we ons rustig houden. Dus 's morgens heb ik een beetje rond gelopen en foto's in de lodge gemaakt en in en rondom de huisjes. Rond het middaguur gingen we op weg naar het Zoeloe dorp. We werden bij de ingang op gevangen door een Zoeloe die in een rondabel zat. Hij vertelde dat we nog wat vroeg waren en we besloten wat rond te kijken in een souvenir winkel en ik ben verder door gelopen en ben naar een slangen en reptielen reservaat gegaan. De slangen zaten achter glas. Wel fraai maar een beetje onwerkelijk. En vooral de krokodillen zaten in wat grotere ruimtes maar het toch iets weg van een kleine dierentuin. Goed om te zien maar eigenlijk niet meer dan dat. Terug gekomen probeerde ik te onderhandelen over een schaal die Margreet wilde hebben. Maar is was geen enkele onderhandelingsruimte. Het was gekocht van de lokale arbeiders en dit was de prijs. Echt onafrikaans eigenlijk. Goed toen was het tijd voor het bezoek aan het Zoeloe dorp. We kregen een introductie in de Zoeloe taal want dat hadden we nodig in het dorp. Bijzonder was dat we maar met z'n vijven waren. Maar dat maakte voor de Zoeloes niks uit. Ze haalden alles uit de kast. Er was een soort begroeting die we telkens moesten doen als we bij een speciale groep kwamen. We werden begeleid door een meisje in gewone Afrikaanse kleren. Het zou de outfit van een school wel kunnen zijn. Maar zij dit dit netjes. De ene groep maakte pijlpunten, de andere groep schilden en weer een andere groep potten. Zo had iedereen zijn taakverdeling. We mochten op een gegeven moment een rondabel. Is best wel indrukwekkend hoe die gebouwd werden. Daarna gingen we op bezoek bij een medicijnman. En een paar dames met ontbloot bovenlijf wilden wel met ons op de foto. Maar geen van ons had daar trek in. Meer om de plaats vervangende schaamte omdat dit hele circus voor ons op touw was gezet. Een beetje op z'n Volendams. Wel goed om het mee te maken maar wel met een heel sterk toeristische geur eraan. Uiteindelijk kwamen we op het plein van het dorp alwaar voor ons werd gedanst. We mochten proeven aan een speciale maiswijn. Was niet onaardig maar geef mij mijn Palm maar. Na een dik uur was het hele circus afgelopen en wij een aparte ervaring rijker waarbij ik wel veel foto's heb gemaakt. We wilden daarna nog even snel naar een zogenaamde cheetah ranch maar die sloot om 17.00 uur terwil we daar om 16.40 uur aankwamen. Je kunt niet alles hebben. Wij weer terug naar huis om daar weer het avondmaal te gebruiken. De gebruikelijke heerlijke drie gangen en weer op tijd naar bed. We hadden na deze 'rustdag' weer de nodige energie opgedaan.
Maandag
Aan allen,
Deze dag zouden we een speciale safari maken naar Cape Vidal. We kregen ontbijt mee omdat we al vroeg weg moesten. We moesten om 9.00 uur bij de ingang van het park zijn.het iSimangaliso Wetland Park in het plaatsje St. Lucia. Dat betekende dus dat we vroeg weg moesten. Maar goed we zouden de hele dag prima worden verzorgd dat zat bij de tocht ingegrepen. Het weer was echter deze dag een beetje droevig, erg regenachtig en eigenlijk gewoon Nederlands. Meestal was er wat regen en dan scheen de zon gelijk weer maar nu leek het er niet op dat het zo maar beter zou worden. Maar goed we hadden de afspraak voor deze safari dus we gingen. Bij de ingang van het park moesten we dus wachten maar om 9.00 uur kwam er een truck aan met nog drie toeristen uit Zuid Afrika en de gids. Rick maakte eerst de indruk van een soort Greanpeace activist maar later hoorden we uitgebreid zijn verhaal en meestal wist hij nogal wat humor in zijn verhalen te stoppen. Dus dat stelde ons al snel op ons gemak en de Suid Africaners waren ook erg vriendelijk. Het was inmiddels droog geworden maar het was nog wel heel erg bewolkt. We reden eerst naar een plasje met nijlpaarden en daar vertelde de gids dat al die plasjes in dit gebied op uitdrogen stonden en dat ze bovendien sterk beinvloed waren door het zoute water. Normaal heerst er een evenwicht waarbij enerzijds het zoute water naar binnen komt en laater weer naar buiten gaat. Maar juist dat proces was verstoord en dat had dus ook invloed op het peil en de samenstelling van die plasjes. Vlak langs de oever zagen we nog een bijzondere vogel namelijk de Afrikaanse Jacana lopen. We zagen hele stukken verbrand natuurgebied maar dat waren zogenaamde georganiseerde branden. In de bomen zagen we ook zwarte bollen. De gids vertelde dat deze van wespen waren maar wel heel bijzondere en dus ook vervelende wespen. Deze konden niet alleen steken, maar ook bijten en ook nog een vloeistof in je lichtaam spuiten. Dus je moet drie keer oppassen bij deze aardige diertjes. Vervolgens reden we naar een fraai uitzichtpunt. Daarbij hadden we enerzijds zicht op de grote vlakte die normaal gesproken vol stroomde met water van de zee en aan de andere kant achter hele hoge duinen zagen we in de verte de Indische Oceaan. Alleen aan beide zijden was het weer nog steeds erg somber maar vooralsnog in ieder geval nog droog. We zagen in de verte een groep buffels. Op een gegeven moment zagen we een zogenaamde red bok. Even later stopte de bus opeens langs de weg. Wij dachten dat hij een of ander groot dier zag maar hij stopte bij een hoop mest met wel 50 mestkevers. Daarna reden we door naar de kust. Daar stond een bord van Coastcare - Ezemvelo KZN Wildlife. Ook stonden er een aantal borden (soort tentoonstelling) met een overzicth van de dieren die je hier kunt verwachten. We stonden nu echt op het strand bij de Indische Oceaan en wat gebeurde er het zonnetje scheen en het was gewoon aangenaam op het strand. Dat hadden we niet meer verwacht na zo'n sobere ochtend. In de verte was de lucht boven zee erg donker maar langs de kust was het nu zonnig. Dus konden we toch nog snorkelen. Dat werd dus door iedereen uitgebreid gedaan. Ik had nog vergeten te vertellen dat bij de drie Sud Afrikaners een leuke jonge dame zat (beetje jong nog) maar die zette al haar charmes in om in de buurt van Jordi te zijn en nu met dat snorkelen was dat natuurlijk een uitgelezen kans. Met z'n allen hebben we een uur lang genoten van alle mooie vissen in velerlei kleuren. De gids vertelde ook dat het klimaat helemaal in de war was. Er zaten nu vissen die normaal gesproken al weg zouden moeten zijn en er zaten ook al vissen die er in de zomer meestal zijn. De natuur was nogal van slag. Dat was ook het geval met de schildpadden. Er waren vier schildpadden aan land geweest om eieren te leggen. Ze komen normaal zo'n 8 a 10 keer maar na een keer waren ze niet terug gekomen. Aan een kant de boodschap dat de schildpaddentoer ons alleen maar teleurstelling zou brengen maar aan de andere kant het verontrustende bericht dat het niet echt goed gaat met de schildpadden. We werden nu gewaarschuwd om uit het water te komen want het weer werd snel slechter. Iedereen zag je van het strand gaan en de boten werden uit het water gehaald. De lucht werd ook wel erg donker. We gingen naar een restaurantje in de buurt van het strand en daar haalde de gids een heleboel lekker salades uit z'n truck en zo kregen we een heerlijke middagmaaltijd aangeboden op het terras van een restaurant met een nadeel het regende en dat betekende dat het dak waar we onder zaten lekte. Nu regende het niet een klein beetje maar het kwam echt in bakken naar beneden. We hebben daar heerlijk gegeten maar na 1 1/2 uur waren we wachten wel zat. We zagen ondertussen nog wel de speciale apen (xxx) die alleen daar zitten maar het was de bedoeling om verder te gaan. Er werd door de gids gevraagd of we het scherm van de truck open wilden houden in verband met de regen en ieder was er toch voor om het open te houden anders zouden we helemaal niets zien. Maar goed dat was wel armoe. We kregen van de gids oranje regenjassen aangeboden en over onze benen lagen handdoeken. Het was ondertussen zo rond de 15 graden. Dus eigenlijk was het gewoon najaarsweer in Nederland. Het had niet echt meer iets van een safari in een heerlijk warm land. Wat nog wel het vermelden waard is dat het zand in helemaal wit was maar op sommige plaatsen zwart was. Dat leek op vervuiling maar dat is een erts titanium en dat is heel veel geld waard. Ik heb die avond mijn voeten dus niet gewassen. Goed wij weer op de terugweg en in de regen zagen we een indrukwekkende grote koedoe. Even later een fraaie groep waterbokken in de regen. Een heel speciaal gezicht. We reden nog verder en toen stonden ineens een groep impalas vlak naast onze truck op slechts een paar meters afstand. Een van de impala's had een aangevreten oor. Dat kwam door teken. Was wel een beetje een zielig gezicht. We zagen nog een speciale boksoort (ben even de naam kwijt) die ook alleen maar daar voor kwam. En verder wees de gids ons op een zogenaamde monkey appel. Een appel die nu groen en giftig was maar als hij rijp was verkleurde hij en was hij goed eetbaar. Apen wisten dat precies. We zagen nog wat gnoes en toen reden we naar de uitgang van het park. Er mochten per dag maar 120 auto's in het park om het niet al te toeristisch te laten worden. Ondanks de regen stonden er auto's in de rij. We zouden nog een voetsafari krijgen maar gelet op het weer hebben we daar maar niet op aangedrongen. We gingen weer richting 'huis' om bij te komen van de ontberingen. We zouden die avond dineren in onze lodge maar wel in gezelschap van Anne en Bram. Die moesten weliswaar een eind rijden maar dat hadden ze er wel voor over. Wij reden ondertussen terug van St. Lucia naar onze lodge en in het game resort zagen we weer de nodige beesten zoals giraffen en impala's. Verder heb ik nog wat foto's gemaakt rondom de lodge. En toen was het al tijd voor het avondeten. Jordi heeft Anne en Bram opgehaald vooraan de weg want het was niet verantwoord om met hun auto over de modderige wegen naar de lodge te rijden. Om 19.30 uur konden we aan tafel. Er was die avond speciaal boboti voor ons gemaakt maar dan met impala vlees. Nou het was heerlijk. We kregen weer een drie gangen maal. We waren ondertussen al aardig gewend aan de luxe van de lodge. Er werd echt goed voor ons gezorgd. Het was een gezellig avond zo met Bram en Anne erbij. Rond een uur of 10 bracht Jordi ze weer naar de hoofdweg en namen we afscheid. Zij zouden morgen naar het Hluhluwe/Imfolazipark gaan en vervolgens door naar het Paul Krugerpark. Wij zouden morgen ook naar het Hluhluwe park gaan maar we zouden elkaar waarschijnlijk niet meer zien. Na weer een dag vol indrukken ging we weer naar bed.
Zondag
Aan allen,
Onze eerste dag in het Sugalwane Game Resort. We hadden dus 's morgens vroeg om 07.00 uur een game drive afgesproken met Calvijn. Hij reed in een echte four-wheel-drive truck speciaal geschikt voor dit soort safari's. Nou dat hebben we geweten. We reden een tijdje rond maar zagen niet echt veel. Wat wel opviel is dat je in zo'n prive park veel gemakkelijker van de padden af kunt gaan. Calvijn vertelde allerlei stoere verhalen maar het gekke was dat deze grote man nog het meest bang was voor spinnen die telkens in de auto kwamen omdat we dwars door de bosjes reden. Hij wees ons om een hoge berg de zogenaamde Sugalwane Mountain. Ik vond dat het niet zoveel voorstelde een bescheiden kleine top in een groot landschap. Maar die mening werd al heel snel gewijzigd toen Calvijn zei dat we nu wel een heel bijzonder iets zouden zien. Niets vermoedend zagen we dat Calvijn met zijn auto in de richting van Sugalwane Mountain reed. We reden steeds hoger en hoger en uiteindelijk stonden we vlak voor de top. Calvijn gaf aan dat we nu met de truck bovenop de top zouden gaan staan. Goed het zal wel. Maar hij zette de truck in zijn versnelling en we gingen steil omhoog en even later stond de truck boven op de berg die we een half uurtje geleden nog ver boven ons hadden gezien. We hadden een schitterend uitzicht maar als je uitstapte had je maar net ruimte naast de truck op de top van de berg. De enige manier om weer naar beneden te gaan was in zijn achteruit. Daar heb ik dus maar even vanaf gezien. Ik ben een stuk naar beneden gelopen en heb de waaghalzerij maar overgelaten aan Calvijn en de anderen. Het had wel een voordeel want nu kon ik het op de gevoelige plaat vastleggen. Echter je merkt achteraf dat dit er veel minder spectaculair uitziet dan het in werkelijkheid was. Goed genoeg sensatie nu maar eens kijken naar de dieren. Overigens was ik gisteren vergeten te vertellen dat we onderweg naar de lodge al wel de nodige dieren hadden gezien zoals giraffen, impala's en vooral nyala's (die zitten heel veel in dit gebied). We zagen nu weer giraffen in een open vlakte naar een drinkwaterplas. We zagen ook wat zebra's en telkens nyala's. We zagen ook een luipaardschilpad oversteken (ja ze bestaan echt). We reden nu verder door naar een gebied met veel luipaarden, aldus Calvijn. Daarvoor moesten we afdalen in een droge (nou ja droog, nogal modderig eigenlijk) rivierbedding. Afdalen betekende zo'n twee tot drie meter naar beneden in een rivierbedding die maar vier tot zes meter breed was. Wij vonden het wel spannend maar we zagen geen luipaard. Maar goed toen gaf Calvijn aan dat we weer uit de rivierbedding zouden rijden. Echter dat kon maar op een plaats. Calvijn reed vol vertrouwen de rivierbedding uit. Maar daar ging het echter mis. Het was zo glibberig dat de auto niet ver genoeg kwam om eruit te komen en Calvijn moest de auto terug laten zakken. Goed we hadden dus een probleem. Iedereen eruit. Daar stonden we dan in een rivierbedding in een gebied met luipaarden. Leuk. Calvijn opperde om dan maar stenen uit de rivierbedding te halen en deze in het modderige pad naar boven te gooien. Nou dat was dus even aanpakken. We pakten met z'n allen stenen en keken steeds goed om ons heen of er niet iets kwam. Achteraf denk ik dat de dieren sowieso wel op afstand bleven door alle herrie die we met de truck maakten. Maar toch ! Goed we hadden de stenen erin gegooid. En Calvijn probeerde het opnieuw. De truck bleef weer hangen. Hij probeerde het nog twee keer maar de truck gleed gewoon weg. Okay dus meer stenen erbij. Calvijn weer proberen maar ook dat lukte niet. Toen maar takken erbij. Calvijn weer proberen en ook dat lukte niet. Weer stenen en meer takken erbij. En toch lukte het niet. Wij begonnen ons al neer te leggen bij een gratis staptoer naar de lodge. Maar dan ken je Calvijn niet. Hij bleef doorgaan en ja hoor na de vijfde keer lukte het hem om de magische grens te overbruggen en stond hij boven aan de rivieroever. Nu moesten wij nog omhoog klimmen langs het glibberige pad. Dat ging nog het minst goed bij Ferdi omdat hij plakkies aan had. Maar goed na dit avontuur van zo'n drie kwartier zaten we weer in de truck. We zagen nog de nodige dieren: gnoe's, wrattenzwijnen, impala's en zebra's maar feitelijk niks spectaculairs en al helemaal geen luipaard. We reden terug naar de lodge voor ons ontbijt. Het Engelse ontbijt werd weer heerlijk opgediend. Halverwege het ontbijt werden we opgeschrikt door een gil van een van de kinderen van Calvijn en Karen. Achter bij de keuken zat een groene slang en die werd kalm door Calvijn weggehaald. Er zaten dus toch slangen. We hebben nog even ontspannen op het terras van de lodge. Daarna zijn we vertrokken naar St. Lucia. We zouden Anne en Bram ophalen in een dorpje vlak bij St. Lucia. Dat lukte echter niet goed omdat we de locatie van hun verblijf niet konden traceren en de verbindingen qua telefoon in dat gebied ook niet zo flitsend waren. Na wat zoeken zijn we dus doorgereden naar St. Lucia. Overigens onze lodge lag nogal erg Noordelijk ten opzichte van St. Lucia. Het was dus telkens een rit van 1 1/2 uur rijden voordat we bij St. Lucia waren. Enerzijds een foutje anderzijds zaten we wel in een schitterende lodge waar we heerlijk verwend werden. We hebben even wat rondgekeken in St. Lucia. We zijn door het dorp heen gereden naar een punt waar krokodillen en nijlpaarden zouden zitten. Bij de haven aan de andere kant vlak bij de Indische Oceaan troffen we inderdaad een aantal nijlpaarden en wat krokodillen aan maar wel op grote afstand. We zagen in het dorp ook overal borden met pas op voor nijlpaarden. We dachten dat dit een grapje was maar later hoorden we dat er 's avonds gewoon nijlpaarden in het dorp rond liepen op zoek naar voedsel in de fraai aangeleigde tuinen. Maar goed het uiteindelijke doel van die middag was een tocht met een boot over het St. Lucia meer. We hadden om 14.00 uur geboekt. De boot zat niet zo vol maar het was wel erg warm op de boot. We zaten bovenop om niets te missen maar de zon scheen wel heel stevig en we moesten ons dus voortdurend insmeren. We zagen langs de oevers heel veel vogels en hoe kan het ook anders veel reigers: blauwe reiger, purper reiger, goliath reiger, kleine zilverreiger, grote zilverreiger en de geelsnavel ooievaar. Maar al snel kwamen de eerste nijlpaarden in zicht en nu niet van grote afstand maar een groep van een stuk of 20 nijlpaarden op zo'n 10 meter afstand waarbij je vanaf de boot een schitterend uitzicht had. We voeren verder en toen zagen we in de verte een visarend. Tot nu toe had ik die altijd maar van heel veraf gezien en het aardige met zo'n boot is dat je steeds dichterbij komt. Dus ik heb wel een 20-tal foto's gemaakt van die visarend die steeds dichterbij kwam. Bijzonder was dat hij maar bleef zitten en zich niet weg liet jagen. Zeker al enigzins gewend aan de toeristen. We voeren weer verder en zagen opnieuw een groep nijlpaarden. Nu iets verder weg maar ze waren wel met elkaar aan het 'stoeien'. Heel indrukwekkend. Even later zagen we een zwart-witte ijsvogel (eigenllijk bruin volgens mij maar goed). Het was daar weer hetzelfde als bij de visarend. De boot kwam steeds dichterbij en de ijsvogel bleef maar zitten. Inmiddels moesten we naar een uurtje varen al weer terug omdat de tocht bij elkaar zo'n twee uur zou duren. Langs de kant zagen we een hele fraaie koedoe staan. Even later lag er een krokodil met open bek op een strandje en liepen er een paar kleine blue velvet aapjes op de oever. Even verder liep een waterbuffel en op een gegeven moment zagen we een nyala en een goliath reiger heel dicht bij elkaar. Na een tocht van twee uur kwamen we weer aan bij de startplaats. Daar stond het inmiddels heel erg vol en we waren blij dat we de boot van 14.00 uur genomen hadden. Bij een toeristen winkeltje keken we met z'n allen nog naar wat souvenirs er werd zelfs gezongen en gedanst om de toeristen te vermaken. Het was een hele mooie tocht geweest waar we allemaal veel foto's hebben gemaakt en erg van hebben genoten. Ondertussen had ik Anne gebeld en spraken we af in de Spar Supermarkt in het dorp waar zij verbleven. We hebben onze auto in het centrum geparkeerd maar het zag daar letterlijk zwart van de mensen. Wij waren als blanken een echte bezienswaardigheid. We ontmoeten Anne en Bram in de supermarkt en praatten wat bij. Ondertussen wat boodschappen gedaan. Het valt wel op dat er in zo'n supermarkt gewoon van alles te krijgen is en dat de mensen dat ook gewoon kunnen kopen. Maar zoals gezegd wij waren met z'n zevenen de enige blanken in die zaak. Voelde toch wel een beetje ongemakkelijk. Goed toen weer terug naar de Sungalwane Lodge. Toch gauw weer een 1 1/2 uur rijden. We konden na wat ontspanning in de lodge aanschuiven aan het diner dat we toch weer in de lodge gebruikten omdat het gewoon wel zo gemakkelijk was. Een alternatief was een restaurant bij de weg maar dan moest je in het donker 15 km naar de lodge rijden. Daar hadden we na zo'n drukke en toch wel vermoeiende dag geen zin in. Opnieuw heerlijk gegeten. Voor de volgende dag hadden we een schildpad safari geboekt maar die kon helaas niet doorgaan. Toen hebben we besloten om de volgende dag een alternatieve safari te maken naar Cape Vidal. Moe maar erg voldaan na zo'n boeiende dag in en rond het St. Lucia meer.