Aan allen,

Onze eerste dag in het Sugalwane Game Resort. We hadden dus 's morgens vroeg om 07.00 uur een game drive afgesproken met Calvijn. Hij reed in een echte four-wheel-drive truck speciaal geschikt voor dit soort safari's. Nou dat hebben we geweten. We reden een tijdje rond maar zagen niet echt veel. Wat wel opviel is dat je in zo'n prive park veel gemakkelijker van de padden af kunt gaan. Calvijn vertelde allerlei stoere verhalen maar het gekke was dat deze grote man nog het meest bang was voor spinnen die telkens in de auto kwamen omdat we dwars door de bosjes reden. Hij wees ons om een hoge berg de zogenaamde Sugalwane Mountain. Ik vond dat het niet zoveel voorstelde een bescheiden kleine top in een groot landschap. Maar die mening werd al heel snel gewijzigd toen Calvijn zei dat we nu wel een heel bijzonder iets zouden zien. Niets vermoedend zagen we dat Calvijn met zijn auto in de richting van Sugalwane Mountain reed. We reden steeds hoger en hoger en uiteindelijk stonden we vlak voor de top. Calvijn gaf aan dat we nu met de truck bovenop de top zouden gaan staan. Goed het zal wel. Maar hij zette de truck in zijn versnelling en we gingen steil omhoog en even later stond de truck boven op de berg die we een half uurtje geleden nog ver boven ons hadden gezien. We hadden een schitterend uitzicht maar als je uitstapte had je maar net ruimte naast de truck op de top van de berg. De enige manier om weer naar beneden te gaan was in zijn achteruit. Daar heb ik dus maar even vanaf gezien. Ik ben een stuk naar beneden gelopen en heb de waaghalzerij maar overgelaten aan Calvijn en de anderen. Het had wel een voordeel want nu kon ik het op de gevoelige plaat vastleggen. Echter je merkt achteraf dat dit er veel minder spectaculair uitziet dan het in werkelijkheid was. Goed genoeg sensatie nu maar eens kijken naar de dieren. Overigens was ik gisteren vergeten te vertellen dat we onderweg naar de lodge al wel de nodige dieren hadden gezien zoals giraffen, impala's en vooral nyala's (die zitten heel veel in dit gebied). We zagen nu weer giraffen in een open vlakte naar een drinkwaterplas. We zagen ook wat zebra's en telkens nyala's. We zagen ook een luipaardschilpad oversteken (ja ze bestaan echt). We reden nu verder door naar een gebied met veel luipaarden, aldus Calvijn. Daarvoor moesten we afdalen in een droge (nou ja droog, nogal modderig eigenlijk) rivierbedding. Afdalen betekende zo'n twee tot drie meter naar beneden in een rivierbedding die maar vier tot zes meter breed was. Wij vonden het wel spannend maar we zagen geen luipaard. Maar goed toen gaf Calvijn aan dat we weer uit de rivierbedding zouden rijden. Echter dat kon maar op een plaats. Calvijn reed vol vertrouwen de rivierbedding uit. Maar daar ging het echter mis. Het was zo glibberig dat de auto niet ver genoeg kwam om eruit te komen en Calvijn moest de auto terug laten zakken. Goed we hadden dus een probleem. Iedereen eruit. Daar stonden we dan in een rivierbedding in een gebied met luipaarden. Leuk. Calvijn opperde om dan maar stenen uit de rivierbedding te halen en deze in het modderige pad naar boven te gooien. Nou dat was dus even aanpakken. We pakten met z'n allen stenen en keken steeds goed om ons heen of er niet iets kwam. Achteraf denk ik dat de dieren sowieso wel op afstand bleven door alle herrie die we met de truck maakten. Maar toch ! Goed we hadden de stenen erin gegooid. En Calvijn probeerde het opnieuw. De truck bleef weer hangen. Hij probeerde het nog twee keer maar de truck gleed gewoon weg. Okay dus meer stenen erbij. Calvijn weer proberen maar ook dat lukte niet. Toen maar takken erbij. Calvijn weer proberen en ook dat lukte niet. Weer stenen en meer takken erbij. En toch lukte het niet. Wij begonnen ons al neer te leggen bij een gratis staptoer naar de lodge. Maar dan ken je Calvijn niet. Hij bleef doorgaan en ja hoor na de vijfde keer lukte het hem om de magische grens te overbruggen en stond hij boven aan de rivieroever. Nu moesten wij nog omhoog klimmen langs het glibberige pad. Dat ging nog het minst goed bij Ferdi omdat hij plakkies aan had. Maar goed na dit avontuur van zo'n drie kwartier zaten we weer in de truck. We zagen nog de nodige dieren: gnoe's, wrattenzwijnen, impala's en zebra's maar feitelijk niks spectaculairs en al helemaal geen luipaard. We reden terug naar de lodge voor ons ontbijt. Het Engelse ontbijt werd weer heerlijk opgediend. Halverwege het ontbijt werden we opgeschrikt door een gil van een van de kinderen van Calvijn en Karen. Achter bij de keuken zat een groene slang en die werd kalm door Calvijn weggehaald. Er zaten dus toch slangen. We hebben nog even ontspannen op het terras van de lodge. Daarna zijn we vertrokken naar St. Lucia. We zouden Anne en Bram ophalen in een dorpje vlak bij St. Lucia. Dat lukte echter niet goed omdat we de locatie van hun verblijf niet konden traceren en de verbindingen qua telefoon in dat gebied ook niet zo flitsend waren. Na wat zoeken zijn we dus doorgereden naar St. Lucia. Overigens onze lodge lag nogal erg Noordelijk ten opzichte van St. Lucia. Het was dus telkens een rit van 1 1/2 uur rijden voordat we bij St. Lucia waren. Enerzijds een foutje anderzijds zaten we wel in een schitterende lodge waar we heerlijk verwend werden. We hebben even wat rondgekeken in St. Lucia. We zijn door het dorp heen gereden naar een punt waar krokodillen en nijlpaarden zouden zitten. Bij de haven aan de andere kant vlak bij de Indische Oceaan troffen we inderdaad een aantal nijlpaarden en wat krokodillen aan maar wel op grote afstand. We zagen in het dorp ook overal borden met pas op voor nijlpaarden. We dachten dat dit een grapje was maar later hoorden we dat er 's avonds gewoon nijlpaarden in het dorp rond liepen op zoek naar voedsel in de fraai aangeleigde tuinen. Maar goed het uiteindelijke doel van die middag was een tocht met een boot over het St. Lucia meer. We hadden om 14.00 uur geboekt. De boot zat niet zo vol maar het was wel erg warm op de boot. We zaten bovenop om niets te missen maar de zon scheen wel heel stevig en we moesten ons dus voortdurend insmeren. We zagen langs de oevers heel veel vogels en hoe kan het ook anders veel reigers: blauwe reiger, purper reiger, goliath reiger, kleine zilverreiger, grote zilverreiger en de geelsnavel ooievaar. Maar al snel kwamen de eerste nijlpaarden in zicht en nu niet van grote afstand maar een groep van een stuk of 20 nijlpaarden op zo'n 10 meter afstand waarbij je vanaf de boot een schitterend uitzicht had. We voeren verder en toen zagen we in de verte een visarend. Tot nu toe had ik die altijd maar van heel veraf gezien en het aardige met zo'n boot is dat je steeds dichterbij komt. Dus ik heb wel een 20-tal foto's gemaakt van die visarend die steeds dichterbij kwam. Bijzonder was dat hij maar bleef zitten en zich niet weg liet jagen. Zeker al enigzins gewend aan de toeristen. We voeren weer verder en zagen opnieuw een groep nijlpaarden. Nu iets verder weg maar ze waren wel met elkaar aan het 'stoeien'. Heel indrukwekkend. Even later zagen we een zwart-witte ijsvogel (eigenllijk bruin volgens mij maar goed). Het was daar weer hetzelfde als bij de visarend. De boot kwam steeds dichterbij en de ijsvogel bleef maar zitten. Inmiddels moesten we naar een uurtje varen al weer terug omdat de tocht bij elkaar zo'n twee uur zou duren. Langs de kant zagen we een hele fraaie koedoe staan. Even later lag er een krokodil met open bek op een strandje en liepen er een paar kleine blue velvet aapjes op de oever. Even verder liep een waterbuffel en op een gegeven moment zagen we een nyala en een goliath reiger heel dicht bij elkaar. Na een tocht van twee uur kwamen we weer aan bij de startplaats. Daar stond het inmiddels heel erg vol en we waren blij dat we de boot van 14.00 uur genomen hadden. Bij een toeristen winkeltje keken we met z'n allen nog naar wat souvenirs er werd zelfs gezongen en gedanst om de toeristen te vermaken. Het was een hele mooie tocht geweest waar we allemaal veel foto's hebben gemaakt en erg van hebben genoten. Ondertussen had ik Anne gebeld en spraken we af in de Spar Supermarkt in het dorp waar zij verbleven. We hebben onze auto in het centrum geparkeerd maar het zag daar letterlijk zwart van de mensen. Wij waren als blanken een echte bezienswaardigheid. We ontmoeten Anne en Bram in de supermarkt en praatten wat bij. Ondertussen wat boodschappen gedaan. Het valt wel op dat er in zo'n supermarkt gewoon van alles te krijgen is en dat de mensen dat ook gewoon kunnen kopen. Maar zoals gezegd wij waren met z'n zevenen de enige blanken in die zaak. Voelde toch wel een beetje ongemakkelijk. Goed toen weer terug naar de Sungalwane Lodge. Toch gauw weer een 1 1/2 uur rijden. We konden na wat ontspanning in de lodge aanschuiven aan het diner dat we toch weer in de lodge gebruikten omdat het gewoon wel zo gemakkelijk was. Een alternatief was een restaurant bij de weg maar dan moest je in het donker 15 km naar de lodge rijden. Daar hadden we na zo'n drukke en toch wel vermoeiende dag geen zin in. Opnieuw heerlijk gegeten. Voor de volgende dag hadden we een schildpad safari geboekt maar die kon helaas niet doorgaan. Toen hebben we besloten om de volgende dag een alternatieve safari te maken naar Cape Vidal. Moe maar erg voldaan na zo'n boeiende dag in en rond het St. Lucia meer.