Aan allen,

We staan 's morgens weer heel vroeg op namelijk om 04.30 uur. We gaan deze keer een kort rondje maken maar het wordt wel een bijzondere rit. In dit gebied zit een luipaard maar die zijn heel moeilijk te vinden. We komen een stel tegen die ze wel gezien hebben maar nu is hij niet meerterug te vinden. Maar na een poosje rijden zien we onze eerste leeuw. Zij ligt bovenop een rots als het ware de poseren er worden ontstellend veel foto's gemaakt. En of het niet op kan zien even later 4 jonge mannetjes leeuwen de weg oversteken. Daarna zien we nog een witte neushoorn en ook nog een groep olifanten en natuurlijk zien we overal impalas of liever 'leeuwekos', Voor een snel rondje was dat wel de moeite waard. We zijn om 06.45 uur weer op het kamp. We zetten eerst onze bagage bij de auto's en de bus en gaan dan snel ontbijten. Dat is ook weer klaar gemaakt door Andre en Dion. Het is prettig dat we daar geen omkijken naar hebben. Om 8.10 uur vertrekken we richting Satara. Dat betekent een rit van 148 km door de Wildtuin. Dat betekent dus ook dat we onder het rijden kunnen kijken of we weer nieuwe dieren zien. We gaan eerst naar Skukkuza. Onderweg stoppen we eerst nog bij een hoge kale rots waar we even uit de auto's en de bus mogen. Het biedt een schitterend uitzicht over de Wildtuin. We zien een zogenaamde grounded hornbill (een grote loopvogel met een rode kop) vlak langs de weg. Daar wil ik natuurlijk wel wat foto;s van maken. En of het maar niet op houdt. We zien een groot aantal auto's staan bij een boom vlak naast een heel rotsachtig gedeelte. De rotsen zijn wel vlak maar toch. En wat zien we alweer een leeuwin maar nu wel heel dichtbij. Het wordt even lastig maar met George onze chauffeur komen we overal. Hij rijdt zijn bus pardoes over de vlakke rotsen heen en zet zijn bus vlak voor de leeuwin. Dat levert weer een hoop fraaie plaatjes op. Ondertussen zien we ook weer een giraffe. En het klinkt wat hautain maar voor impala's stoppen we al niet meer. We pauzeren even in Skukuza en gaan dan snel weer op pad. We rijden flink door en de volgende stop is Tshokwane. Er kunnen daar 'braais' gehuurd worden en heel veel mensen doen dat ook. Het ruikt er heerlijk. We eten en we drinken wat en ik loop de parkeerplaats rond. We hebben om 12.45 uur afgesproken. Ik zie de nodige vogels maar ook een heel kleine antilopensoort van heel dichbij. Als ik weer bij de plaats kom waar de bus en de auto's behoren te staan zijn ze al weg terwijl het toch echt 12.40 uur op mijn horloge is. Maar ik heb niet de tijd om me druk te maken want daar komt de bus al weer terug gereden. Hadden ze me toch nog gemist. Het was ondertussen nog een aardig eindje lopen geweest naar Satara (grapje). Onderweg zien we nog de nodige plassen met daarin nijlpaarden 'zeekoeien' in het Zuid Afrikaans maar in de meeste gevallen wel redelijk ver weg. Wel dichtbij staat een groep witkop eenden. We zien weer giraffen en olifanten. Het blijven imposante beesten. Dan arriveren we op Satara. Het is voor ons bekend gebied omdat we hier vijf jaar geleden ook zijn geweest in het restaurant. Het duurt even voordat Jan Willem en Joos de papieren hebben bemachtigd maar dan kunnen we naar onze huisjes toe. Het zijn een soort rondabels en ik zit nu samen met Margreet in een zo;n hut en Marinde en Ferdi zijn onze buren. Het uitpakken vindt allemaal vrij snel plaats. Maar dan komt Margreet met het bericht:. Heb je het bericht over Oom Piet al gehoord? Ik had nog niets gehoord,. Oom Piet is gisternacht overleden. PIet is de broer van Jaap Koornneef en van Map Koornneef. Dat bericht slaat bij iedereen in als een bom. Na verloop van tijd ga ik naar het huis waar zij beiden zitten. De belangrijkste vraag is: Wat nu? Eerste behoefte is natuurlijk om direct naar Nederland te gaan. Maar in deze drukke dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw vrijwel onuitvoerbaar. Ik kom dan met de suggestie om de dienst mee te maken met behulp van videoconferencing. Na verloop van tijd beginnen broer en zus daar aan te wennen en gaan we inzetten op het realiseren van een videoverbinding tussen de aula van de begraafplaats in Maasdijk en de huiskamer van Joos en Marian in Johannesburg. Want we zijn op dinsdag 29 december 2009 weer terug in Johannesburg en van daaruit is de verbinding gemakkelijk te realiseren. Probleempunt is de aula van de begraafplaats. Ik zal jullie verder niet vervelen met alle technische details maar je kunt begrijpen dat het even wat regelwerk kost. En daarnaast en feitelijk veel belangrijker heeft deze gebeurtenis wel sterke invloed op broer en zus en natuurlijk ook op de anderen. We eten die avond weer een heerlijk maaltijd die door Andre en Dion is klaar gemaakt maar onze gedachten zijn niet echt bij het eten. Hoe lekker het ook is. Een kleine groep gaat rond 16.30 uur nog wel op safari om de zinnen te verzetten maar we zien niet zoveel en maken een hoop gekkigheid met de walkie-talkies. Was blijkbaar even nodig. We gaan om 21.30 uur na deze dag met sterk uiteenlopende emoties.